De Weg van de Huid – Deel 2: Wassen, Bucken & Grainen

Wanneer een gezouten huid weer tot leven komt in je handen, is dat voelbaar. De stugge stijfheid van het zout maakt plaats voor soepelheid. De geur verandert. Je hoort het water weer door haar vezels trekken. Ze is nog geen leer – nog lang niet – maar ze is wakker. De huid begint zich voor te bereiden op transformatie.

1. Wassen – het zout en het verleden loslaten

Wassen is de eerste stap waarin de huid terugkeert uit haar sluimerende staat. Na het zouten of invriezen is ze stug, koud en gesloten. Maar met geduld en aandacht kan ze weer soepel worden, weer reageren, weer contact maken. Dit is een fysieke handeling, maar het voelt vaak als een ontmoeting. Je raakt weer iets levends aan.

Het doel van wassen is het verwijderen van zout, bloed, vuil en restmateriaal, én het opnieuw hydrateren van de huidvezels. Een goede wasbeurt legt de basis voor een gelijkmatige opname van het buckbad en voorkomt dat bacteriën vroegtijdig schade aanrichten.

De Weg van de Huid – Deel 1: Huiden verkrijgen, zouten en fleshen

Door Thijmen Apswoude – Living by Nature

Er zijn weinig handelingen die ons zo dicht bij het leven brengen als werken met een huid. En tegelijk: weinig die ons zo direct confronteren met de dood. Een huid is niet zomaar materiaal. Ze is overblijfsel van leven – warm geweest, beweeglijk, levendig. En nu ligt ze in je handen. Koud. Stil. Maar nog vol potentie. Buckskin tannen is geen hobby. Het is een pad. En zoals elk pad begint het bij het eerste contact. Niet met leer, maar met huid. Niet met de afwerking, maar met het begin: het verkrijgen van een huid, haar bewaren door zouten, en haar voorbereiden door te fleshen.

1. Huiden verkrijgen – relatie voor materiaal

De reis begint niet in een winkel. Ze begint met een gesprek. Met een mens. Een jager. Een slager. Iemand die dagelijks werkt met dieren, vaak zonder daar nog vragen bij te stellen. In veel gevallen worden huiden als afval behandeld: verbrand, begraven, of weggegooid. Niet omdat ze waardeloos zijn, maar omdat de verbinding met hun waarde verloren is gegaan.

Maar zodra jij komt met een andere houding – met aandacht, respect, en de wens om iets terug te geven aan het dier – gebeurt er iets. Oprechte interesse. Verwondering zelfs. De deur naar ambacht en betekenis gaat open.